Bracie, który nie wiesz, na co czekasz,

który trzymasz się kurczowo tego, czego w sobie nie cenisz.

Jak rozbitek nie wiesz, co robic.

Jak rozbitek czujesz pustkę wśród gromady.

Jak rozbitek chodzisz po omacku,

pośród blasku neonów i łukowych lamp.

Jest takie czekanie, które już jest spotkaniem.

Jest taka ciemność, która już jest światłością.

Jest taka cisza, cisza w której, cisza w której słyszysz NIESŁYSZALNEGO...

(A. Krzysztoń, Jest cisza)

I trzeba mieć otwarte oczy i otwarte serce, żeby zobaczyć, to co niewidzialne, zobaczyć, kiedy tęsknota staje się spełnieniem i spotkaniem... SPOTKANIEM...