"Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry;

Sprawiedliwego wylejcie chmury!

O wstrzymaj, wstrzymaj, Twoje zagniewanie,

I grzechów naszych zapomnij już, Panie.

Grzech nas oszpecił i w nędznej postaci

Stoim przed Tobą jakby trędowaci.

O, spojrzyj, spojrzyj na lud Twój znękany

I ześlij Tego, co ma być zesłany.

Pociesz się, ludu, pociesz w twej niedoli,

Już się przybliża kres twojej niewoli.

Roztwórz się, ziemio i z łona twojego

Wydaj nam, wydaj już Zbawcę naszego! "

(Rorate caeli)

"Sprawiedliwego wylejcie chmury!", "I ześlij Tego, co ma być zesłany!' ileż tęsknoty i wyczekiwania. Wyglądamy w przysżłość i czekamy.  Z nadzieją, ale z tęsknotą. "Widzę go, ale jeszcze nie teraz, dostrzegam go, ale nie z bliska." mówił Balaam w czytaniu z Księgi Liczb w poniedziałkowej liturgii. Dostrzegam już obietnicę, rodzi się pragnienie Spotkania, ale jeszcze czas sie nie wypełnił, jeszcze serce musi rosnąć w oczekiwaniu, by przygotować się pełniej, nie tracąc ufności, ze czas już bliski.