Chciałam napisać coś mądrego/ coś prawdziwego/ coś czym żyję, ale gdy kładę palce na klawiaturze, rozpływa sie to wszystko. Słucham śpiewów lednickich (nigdy na Lednicy nie byłam, ale kanony piękne). Jest taki moment, kiedy wszystko blednie. Natłok zdarzeń, uczuć, myśli -przy chwili zatrzymania okazuje się czymś przelotnym, przepływa jak woda przez sitko.

"Daj mi usłyszeć Swój głos..."