94 lata temu mieszkańcy Wielkopolski zbrojnie upomnieli się o prawo do polskości. Był to jeden z dwóch aktów oporu przeciwko niemieckiej dominacji, który zakończył sie pełnym zwycięstwem.

Dzięki ofierze krwi Wielkopolan polskie panowanie powróciło na tereny kolebki polskiej państwowości. Przywróciło Polsce jeden z najcenniejszych pod względem gospodarczym region, który stał się wizytówką międzywojennej Polski. Który swą potęgę zawdzięcza pracowitości i gospodarności, a nie bogactwom naturalnym.

Wspomnienie wielkopolskiej insurekcji wydaje się jednak nie pasować to dzisiejszej kultury politycznej, przsiękniętej liberalno lewicową wizją polsko niemieckiego pojednania. Jednakże to nie jedyna przyczyna, dla której historia Polskich zmagań niepodległościowych  pod zaborem prusko niemieckim nie psauje do politycznej poprawności. Polacy pod niemieckiem dominium ( Wielkopolanie i Ślązacy) stworzyli bowiem swoisty rodzaj patriotyzmu, który nawet po 150 latach z powodzeniem możnaby nazwać nowoczesnym. Potrafili połączyć nowoczesność i tradycję. Romantyzm i pozytywizm, czyniąc z nauki i pracy oręże walki. W odróżnieniu od rodaków z zaboru rosyjskiego nie śpiszyli się z przelewaniem krwi, ale jeśli chwytali za broń to osiągali założone cele. Natomiast prowadzili wytężoną pracę na rzecz edukacji społeczeństwa, pielęgnowania rodzimej kultury, tworzenia fundamentów narodowego życia gospodarczego poprzez zakładanie spółdzielni, banków, towarzystw finansowych, wydawnictw. W odróżnieniu jednak od klasycznych pozytywistów z zaboru rosyjskiego wszystko w duchu miłości do ojczyzny, tęsknoty za zjednoczoną i niepodległą Polską, które to pojęcia nie były tam pustymi sloganami.  Niestety, podręczniki do historii niewiele miejsca poświęcają walce Ślązaków i Wielkopolan o Polskę. Dzisiejszym polskojęzycznym elitom niewygodne są wzorce patriotyzmu, które mogłyby okazać się aktualne i dziś. Stosunkowo niegroźny jest patriotyzm ,,klasyczny" opiewający przegrane i skazane na klęskę powstania z zaboru rosyjskiego, bo dziś Ojczyzny zbrojnie bronić nie ma przed kim. Ale połączenie romantyzmu i pozytywizmu na modłę wielkopolską dla wyznawców idei o rozpłynięciu się Polskości w politycznej nirwanie Uni Europejskiej może być bardzo niebezpiecznie.

A nie trzeba wiele, aby uratować Polskę.