Bardzo częstym i jednocześnie chwytnym sloganem jest powiedzenie ,,nie ważne kto w co wierzy, ważne żeby być dobrym". Brzmi pięknie, ale czy prawdziwie ?

Współcześnie, gdy jedną z najbardziej fundamentalnych wartości jest toleracja i wolność sumienia modne jest deprecjonowanie wiary rozumianej jako  pewna postawa intelektualna na rzecz ograniczenia się do pewnych postaw moralnych. Na pierwszy rzut oka można nawet  powiedzieć, że często ludzie wierzący mogliby się uczyć moralności od nawet wojujących ateistów, a sakramentalni małżonkowie brać przykład z tych, którzy żyją w związkach conajwyżej cywilnych. Jeśli ta smutna wizja jest prawdziwa, to należałoby jednak ubolewać nad stanem, w których tyle dobra marnuje się na duchowych manowcach.

Jest w tym myśleniu jednak pokusa samozbawienia. Zapomina się bowiem, że na skutek grzechu pierworodnego cała ludzkość została jakgdyby potępiona. Na szczęście przyszedł On - Jezus Chrystus - Bóg-Człowiek i Zbawiciel. On odkupił winy ludzkości. Dlatego zbawienie osiąga się nie własnym wysiłkiem ale łaską bożą. Łaska uświęcająca wymaga jednak współdziałania człowieka z Bogiem. Żródłami zaś łaski jest oczywiście czynienie dobrych uczynków i unikania grzechów, zwłaszcza ciężkich, zwanych śmiertelnymi. Jednakże źródłami tej łaski są również sakramenty, zwłaszcza chrztu i eucharystii oraz sama wiara. Chrześcijaństwo to bowiem nie jest tylko wzniosła idea moralna, nie jest to nawet sama tylko dogmatyka. Istotą, sednem chrześcijaństwa jest osoba Jezusa Chrystusa. Zbawiciela, przez komunię z którym (osiąganą przez wiare, dobro i sakramenty) można osiągnąć zbawienie. Obrazowo można to przedstawić na przykładzie Noego (Chrystus) i jego arki (Kościół). WIadomo, że wstęp na arkę mieli tylko ludzie dobrzy. Cóż jednak powiedzielibyśmy o najszlachetniejszym nawet człowieku, który powiedziałby .... po co mam wsiadać na jakąś tam arkę...wystarczy, że jestem dobry...? Jezusa można porównać też do ratownika, a człowieka do topielca.

Inną pułapką politycznej poprawności jest slogan ,,szanuję twoje poglądy, chociaż się z nimi nie zgadzam" Również błąd. Nie można szanować błędu. Błąd zawsze należy potępiać.

Co innego stosunek do człowieka, którzy błądzą. Ludziom, niezależnie od ich poglądów czy nawet grzechów, chociażby były one najszkaradniejsze zawsze winniśmy szacunek i miłość. Zresztą jedną z form okazywania miłości bliźniemu jest krzewienie wiary. Słowem, czasem ,,tylko" modlitwą o nawrócenie grzeszników. Nigdy bowiem chrześcijanin nie ma prawa nienawidzić człowieka, choćby najgłupszego, czy nawet najgorszego. Ma jednak obowięzek nienawidzieć błędów i grzechów.

Grzeszników KOCHAĆ

Grzechów NIENAWIDZIEĆ.