Dlaczego wgl zaczęłam pisać bloga? bo nie mam z kim pogadać? bo przyjaciele są, ale nie zrozumieją tego co dzieje się w mojej duszy? Bo być może ktoś przeżywa coś podobnego i tak samo jak ja zastanawia się czy te uczucia są normalne? że tak po prostu muszę się wygadać? że może komuś pomogę, że może ktoś nauczy się czegoś patrząc na moje błędy? że może nauczy się bronić przed nimi?

Oddaliłam się od Boga.. sama nie wiem dlaczego. Jeszcze nie dawno leciałam na skrzydłach wiary, widziałam jak świat się przede mną otwiera, czułam miłość którą chciałam obdarować innych? a teraz? popadłam w grzech, czuję że moje życie się kończy.. dziwne uczucie, po prostu mam wrażenie że zaraz coś się stanie, że moje życie dobiegnie końca.. jeszcze ten sen, nie wierzę w sny, ale ten był inny, śniło mi się że stałam na łące z moim Ojcem, i że darłam na strzępy, a potem podpalam obrazy.. obrazy Jezusa, Matki Najświętszej, Anioła Stróża i jednego ze Świętych.. przytłacza mnie to. muszę iść do spowiedzi, ale jakoś ciężko się zebrać. moje powołanie, wewnętrzny głos mówi idź za Chrystusem, ale rzeczywistość obnaża moje wady, straszliwe słabości których nie potrafię zwalczyć...