Często jedyna odpowiedź Boga na nasze pełne bólu i żalu pytania o sens cierpienia brzmi: "A krokodyla widziałeś?"

Dlaczego, Dawco Życia,

Śmierć marzeniom zadałeś?

Za co, Wszechmiłosierny,

Srogo mnie ukarałeś?

 

Jak wąż się wiję,

Bezwzględną piętą miażdżony,

Do oniemiałych niebios wznoszę

Mój jęk zatrwożony.

 

W bezgwiezdną noc wypatruję

Świateł Twojej miłości.

Miast uwielbienia hymnów płyną 

Pytania pełne złości.

 

Z grzmiącej chmury Twój szept

Niesie się po wzburzonych falach.

Głębia wciąż słyszy Głębię¹:

"A krokodyla widziałaś?²"

 

 

1. por Ps 42,8

2.por. Hi 40,25