Wiersz dedykuję wszystkim kobietom (niezależnie od rozmiaru, wieku i urody), które dały się przekonać okolicznościom, innym ludziom lub własnemu Wewnętrznemu Krytykowi, że nie zasługują na piękno. Brzydki, Stary, Gruby Babol to stan umysłu.

Brzydkie, stare Babole

Nogi mają dębowe.

Gdy cicho odnawiają siły

Tęsknią za Rusałkami,

Którymi może były.

 

Grube, stare Babole

Biodra mają magazynowe.

Gdy wchłoną Sytuacje, wszystko rozdadzą w krąg,

Tęsknią za Wiedzącymi,

Które w ich sercach śpią.

 

Brzydkie, grube Babole

Biusty mają obronne.

Gdy znów przeżyją Codzienność,

Tęsknią za Aniołami,

Którymi może będą.

 

Poczuć pieszczotę Słońca,

Słyszeć liści pochwalny hymn,

Dobry Boże, pozwól im.

 

Z Księżycem liczyć Gwiazdy,

Zatańczyć z którąś z nich,

Dobry Boże, pozwól mi.