DLACZEGO ZIMOWA RÓŻA?

"Zimowa Róża" jako tytuł literackiego bloga może brzmieć nieco zaskująco. Życie jednak jest pełne niespodzianek, o czym świadczy poniższa historia.

Pewnego zimowego, wietrznego wieczoru wracałam do domu po całym dniu zmagań z szarą rzeczywistością. Na ulicach zalegała rozzjeżdżona, brudna breja, niegdyś zwana śniegiem. Chodniki pokrywała warstewka lodu - na tyle cienka, że nie rzucała się w oczy, ale wystarczająca, żeby odebrać przechodniowi równowagę. Mój nastrój oscylował między wściekłością na cały świat a ponurą otchłanią depresji. 

"Nawet nie dostanę kwiatka!" myślałam czekając, aż sygnalizator łaskawie zapali zielone światło.

Wreszcie dotarłam na przystanek tramwaju. Przy barierce, na stercie pokrytego czarnym pyłem, zmrożonego śniegu leżała świeża róża w intensywnie bordowym kolorze. 

Wzięłam ją do domu. Nadal ze mną mieszka, przypominając, że Bóg potrafi się pięknie uśmiechać.