Brak mi słów na to, co zrobiłam, jaka jestem głupia i naiwna. Jeśli myślałam, że nic mi się więcej złego nie przytrafi to się pomyliłam. Przytrafiła mi się jedna rzecz, o której nie chcę tu pisać. Ale o dziwo, nie przeklinam Boga za to, bardziej swoją naiwność i głupotę. Myślenie magiczne, to cecha mojej choroby i nic nie potrafię z tym zrobić. Tak mam i pewnie nie raz będę się na tym łapać, że myślę magicznie, jestem głupią i naiwną dziewczyną, która jest bardzo prosta. Modliłam się o to by być prostym człowiekiem i teraz nim jestem. Powoli zapominam o swoich marzeniach, chcę by wszystko się skończyło, ale wiem, że tak się nie da. Że przypadki chodzą po ludziach tak jak moich rodziców ciągle okradają, że zawsze pojawi się ktoś, kto dostrzega coś, czego ty nie widziałaś, że w ogóle posiadasz.

O dziwo humor mi dopisuje. Mogę powiedzieć teraz o sobie, tak po ludzku, "tak jestem na dnie". Gorzej upaść nie mogłam. Ale w tym wszystkim trzymają mnie przy życiu dwie rzeczy; pierwsza, że modliłam się o to, by Bóg otworzył mi szufladki na to, jaka jestem i pomału to robi. Jest do bólu szczery, a ja chcę wierzyć w Niego, chociaż czasami to jest wręcz okrutne. Po drugie mogła mi się przytrafić gorsza rzecz od tej, która mnie spotkała. I to jest pocieszające. Po trzecie, mam się od czego odbić, dopóki żyję, mam szansę naprawić swoje błędy. Dla ludzi, którzy myślą po ludzku, jestem skończona, jestem na dnie. A ja myślę, że to łaska. Bóg zaczął działać w moim życiu. uczy mnie pokory i naprawia moje podejście do wielu spraw.