Wiem, że nie mogę wszystkiego zmienić na raz, ale pomału udaje mi się walczyć ze sobą. Na początek z jedną rzeczą, za którą idą każde kolejne. To jak budowanie domu, cagiełka po cegiełce powoli aż stanę się nowym człowiekiem. Wiem, że przyjdą inne problemy, zwątpienie, niewierność Jemu, brak zaufania, nie oddawanie wszystkiego Bogu, ale najważniejsze teraz jest trwanie przy Nim. Powoli wszystko się zmienia.  Może za wcześnie jest powiedzieć, że się udaje (odpukać w niemalowane), ale jest dobrze.