Chciałabym jakiś znak od kogoś, kogokolwiek, co mam dalej robić. Jakąś wskazówkę na następny krok, ale nikt mi jej nie daje. Chciałabym by w życiu było łatwiej, by było bardziej kolorowe.Ale takie tylko jest wtedy, kiedy jestem chora. Wtedy też cierpi się z powodu czegoś, co się nigdy nie wydarzyło. Ale jest też wrażenie wyjątkowości. I się rozpada osobowość. Człowiek się rozsypuje i nie wie, czemu. Co się dzieje? Może lepiej, że życie jest takie jednostajne.