Hej, dawno coś nie pisałam ale to nie ważne. Powracam z postem o wybaczaniu. Nie wiem czy jest to ciekawe czy nie ale pisałam z serca... Więc miłego czytania i do napisania ;)

Ewangelia według Świętego Mateusza 18, 21-22


Hejka! Dzisiejszy wpis będzie o wybaczaniu. Przebaczyć bliźniemu należy do jednych z najtrudniejszych wyzwań. Każdy z nas na pewno wie jak to jest kiedy kolega, koleżanka, chłopak, dziewczyna, przyjaciel czy przyjaciółka wyrządzą Tobie krzywdę. Czujesz wtedy żal, smutek, złość, cierpienie, nienawiść itp. Często czujemy się wtedy opuszczeni, samotni, bezradni.
Nawiązując do powyższego fragmentu z Pisma Świętego chcę byście wiedzieli, że Bóg nakazuje nam wybaczać. Opowiem wam pewną historię. Ania miała wtedy dokładnie 10 lat. Dowiedziała się, że jej ojciec odszedł do innej. Płakała dniami i nocami. Nie skupiała się na nauce. Sądziła, że jej życie nie ma sensu. Chciała się zabić. Czuła wtedy ból, złość. Była samotna. Nie mogła o tym z nikim pogadać. Do czasu... Postanowiła pogadać z Księdzem. Przyniosło jej to ulgę, pomogło. Tylko na chwilę. Wszystko znów zaczęło się walić. Jednak znowu postanowiła pogadać z Księdzem. Po tej wymianie zdań Ania zrozumiała, że mimo tego, że została tak w życiu zraniona to musi wybaczyć.
Morał z tego opowiadania jest taki, że mimo tego, że choć trudno nam jest podjąć tą trudną decyzję o przebaczeniu warto to zrobić. Zapamiętaj też, że to Bóg nam nakazał wybaczać i że Jezus wybaczył swoim oprawcom.


"Przebacz im Ojcze, bo nie wiedzą co czynią"

Słowa Jezusa
 

"Jeśli to jest to możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi".