Oto pierwszy wpis w blogu PlacBojanowskiego - z serca Wielkopolski i też w sercu Wielkopolska (bo tam jest jej miejsce). Nasz wielki rodak i krajan, błogosławiony Edmund niech zawsze nam sprzyja i dopomoże. Teraz na stronie kwitną dwie stokrotki, małe słońca odbite z nieba na ziemi. Oby ogrzewały nas przez długie jesienie i zimy.

Zawsze na każdym zebraniu ktoś musi zabrać pierwszy głos. Tak. Zarazem każdy  świadomy autor wie, że najtrudniej głos zabrać  - albo dać z siebie wiele - pisząc pierwszy wpis, który będzie miał jakikolwiek większy sens. Unikając "hello" , "witajcie".

Na placu Stoi ławeczka, na niej siedzi Edmund. Błogosławiony. Obok niego dwójka dzieci, dziewczynka siedzi, a chłopiec- jak to chłopiec, niespokojny duch - stoi. Plac w samym środeczku miasta, najbliższego Poznaniowi. Luboń koło Poznania.

A zimą luboński patron miasta, placu i szkoły nr 1 wygląda tak, ubrany w włóczkowe cuda zrobione - przez siostry? - z zakonu ?

(foto ze strony e-lubon.pl)