Załóżmy, że posiadaliśmy bardzo cenną kolie. Tak drogocenny klejnot nie mógł być przechowywany w byle czym. Szkatułka,w której znajdował się nasz skarb, była  gustownie wykonana i sama też stanowiła wartość artystyczną. Pewnego razu lekkomyślnie straciliśmy ów bezcenny drobiazg, została nam tylko pusta szkatułka. Jej widok choć kiedyś sam z siebie cieszył nasze oko teraz przypomina nam tylko o poniesionej stracie. Nie mając szans na odzyskanie zawartości futerału, czy w końcu nie zechcemy się go pozbyć, aby przestał nas drażnić? Tak sobie myśle czytając doniesienia z tzw. cywilizowanego świata lub bardziej precyzyjnie z Zachodu, o tym jak w ramach porawności politycznej starają się w trosce o szacunek dla innych usuwać wszelkie symbole chrześcijaństwa. To tak naprawdę chodzi im o uspokojenie własnego sumienia. Przecież oni już dawno utracili Chrystusa, pozostała im tylko pusta otoczka. Piękna ale to tylko dekoracja. Prawdziwy skarb zgubili. Cała więc ta swoista alergia na chrześcijaństwo to tak naprawdę jeden wielki wyrzut sumienia. Nie chcą choinki, szopek, jasełek itd. bo bez Chrystusa to wszystko nie ma sensu