Zwykle koncentruje się na sobie. Liczą się tylko moje potrzeby ,pragnienia kłopoty. Zachowuje się tak jakbym to ja był pępkiem świata. Od paru lat jednak, od czasu do czasu moje "ego" schodzi na drugi plan. Dzieje się tak za sprawą banalnej zdałoby się gry jaką jest siatkówka. Tak jak wielu "oszalałem" na punkcie "Złotek" jak od pamiętnych Mistrzostw Europy w Turcji nazywa się nasze siatkarki. Wiele nerwów straciłem oglądając ich mecze i pewnie jeszcze stracę choćby w tym tygodniu, kiedy to walczą o awans olimpijski. Raduje sie kiedy wygrywają jestem zły kiedy im nie idzie. Nieraz w trakcie seta kilka razy wpadam w stan euforii to znów doprowadzają mnie do rozpaczy. Ile razy już zarzekałem się, że już nie będę ich oglądał zmieniając wściekły kanał pilotem, po chwili jednak znowu oglądałem mecz?