"Idźcie na cały świat i głoście Ewangelie"do tego wzywa nas Chrystus. Daje nam przy tym moc, abyśmy mogli stąpać po skorpionach. Zapewnia nas, że Kościół, który On zbudawał na skale nigdy nie zostanie zdobyty przez piekielne moce. Czy trzeba nam czegoś więcej aby zawojować świat?Dlaczego więc  siedzimy jak te kwoki na swoich grzędach wcale nie myśląć się z nich ruszyć?Przecież tyle serc wciąż czeka na Ewangelie. Czyżbyśmy się stali już solą, która  utraciła swój smak?

 Co powiedzielibyśmy o drużynie piłkarskiej mającej w swoim składzie bramkarza, którego nie można pokonać, a ona mimo to kuczowo trzyma się własnego pola karnego? Może wysłaliśmy Chrystusa na ławkę rezerwowych, albo co gorsza na trybuny?