Wiosna w pełni ludzie wyszli ze swoich ciasnych mieszkań. Osiedlowe uliczki stały się znowu gwarne czasami wręcz hałaśliwe. Spacerując nimi raz po raz mijam zakochane pary, które na wszystkie możliwe sposoby demonstrują światu swoje uczucie. Czasami przechodząc obok nich ogarnia mnie uczucie zazdrości: dlaczego ja wciąż jestem samotny? Cóż ze mną jest nie tak? Ile razy chciałem wyjść do ludzi? Jeśli rzeczywiście piekło wybrukowane jest dobrymi chęciami to ja z pewnością mam tam całkiem sporą aleje. Czasami mi się nie chce, to fakt, a nie kiedy mam zwyczajnie pecha. Ktoś kiedyś doradził mi aby zapisał się na kurs taki na którym będzie duże prawdopodobieństwo,że będą uczestniczyły w nim panie. Jesienią zapisałem się na angielski i trafiłem do grupy w której jest sporo pań wszystkie niestety mężatki. I znowu z moich kalkulacji nic nie wyszło.