"Wpłyń na głębie." Wyjdź na szczyt góry. Przemieni się wówczastwoje życie. Żywioł oceanu, potęga gór wychłoszczę twoją pychę, zmiażdży wszystko co w tobie gnuśne i małe. Duch wprawdzie ochoczo przyjąłby tą ofertę, ale ciało ukochało tego"świętego", którego mali ludzie zwą największym - czyli spokój. Na cóż się męczyć? Przecież góry piękne są również wtedy kiedy podziwia się je z nizin. Czyż nie lepiej wygrzewać się na piaszczystej plaży? Sadzawki wygody, kałuże doczesności. To jest, to co ceni ciało. Dlaczego? Odpowiedź ktoś wymalował na jednym z bloków na moim osiedlu:" Nie chcę do nieba bo mam lęk wysokości" Strach i święty spokój dwaj przyjaciele. Kiedy wreszcie ich porzucę i pójdę za tym, który Jest drogą, prawdą i życiem?