Nie ma to jak jechać uśmiechnięty tramwajem; śmiać się do całego szarego świata odrapanych budynków za oknem. To piękne, gdy własnym uśmiechem można ubarwić świat sobie i innym. I niech mnie życie wytyka palcami - jeden uśmiech płynący z głębi serca i pogodnej duszy ucina te palce ostrzem skuteczniejszym niż miecz.

Świat wystawia do walki z nami ponurych rycerzy. A my? Uśmiechnięta armia nawet po śmierci tryska humorem. Uśmiechnięty człowiek jest jak ciesząca oko tęcza na tle deszczowego nieba. Dlatego właśnie lubię uśmiechniętych ludzi- potrafią oni pogodną duszą ukoić ból i strach.

:)