Panie, jestem przeniknięty wstrętem, dzisiejszego wieczoru jestem zdruzgotany. Zło jest straszne , Panie, brzydkie,brudne. Szedłem w błocie,wędrowałem w błocie,pływałem w błocie. Świat jest błotem. To była moja agonia. Przez to trzeba przejść, takie jest prawidło mego Odkupienia.

Panie, jestem przeniknięty wstrętem,
dzisiejszego wieczoru jestem zdruzgotany.
Zło jest straszne , Panie,
brzydkie,brudne.
Szedłem w błocie,wędrowałem w błocie, pływałem w błocie.
Świat jest błotem.

Mam takie uczucie, jakbym musiał się obmyć: ręce, oczy, ciało, serce, duszę, wszystko Panie.
Nie śmiem spojrzeć na siebie.
Po co było mi to pokazywać? Po co tłumaczyć? Nie będę mógł tego zapomnieć.
Jakże ja się czuje stary tego wieczoru ! Starszy niż moja kłamliwa twarz.
W ciągu kilku godzin postarzałem się o dziesięć lat.

Panie, przepraszam,jeszcze nie wiedziałem.
Panie przepraszam, oni jeszcze tego nie wiedzą,
ludzie szczęsliwi nie wiedzą, ludzie bez grzechu nie wiedzą, ludzie czyści, niewinni nigdy się nie dowiedzą, nigdy się nie domyślą.
Jakież to brzydkie, Panie!

Stoi przede mną fotografia uśmięchniętego i czystego dziecka; to dziecko uspokaja mnie i jednoczesnie denerwuje.
Zazdroszczę mu jego niewinności i mam mu za złe ten jego spokój.
Szukam jego usmiechu ,a jednocześnie ten uśmiech mnie boli.
Łaknę jego świeżutkiej czystości, a rani mnie ona.
Panie,  jak zrobić by wiedzieć, a jednocześnie pozostać czystym?
Jak zrobić, by znać , a pozostać spokojnym?
Jak zrobić, by nieść nieskończony smutek grzechu, a głęboko odczuwać Twą radość?

***

Moje dziecko, trzeba przyjąć to zło, które spotykasz na swej drodze; trzeba je nawet nieść.
Nie zatrzymuj się nad nim, lecz chwytaj je w przejściu, bo po to właśnie wysłałem cię na te drogi.
Ono cię przygniata, już nie możesz iść, upadasz ze wstrętu w ciemności i samotności!!
Ja to znam, moje dziecko,
To była moja agonia.
Przez to trzeba przejść, takie jest prawidło mego Odkupienia.
Bo zanim się zmartwychwstanie, trzeba umrzeć; zanim się umrze, trzeba cierpieć; zanim sie zacznie cierpieć, trzeba przejść przez agonię.
Nie uciekaj przed złem, przeciwnie: trwaj. Weź je. Im jest brzydsze, cięższe, tym bardziej trzeba je wziąć; i cierp i umieraj.

RADOŚĆ przyjdzie poźniej!!