O Boże,

Nędzna jest moja wiara

Jak kości ogryzione przez szakala,

Tak nędzna, że nawet nie umiem powiedzieć,

Czy naprawdę w Ciebie wierzę,

Ognisty bukiecie litanii

I katedro moich lamentacji.

To, co wydaje mi się wiarą

I niezłomną kolumną,

Jest może tylko szukaniem

I skorupą glinianej wazy,

Na której wypalony jest

Wizerunek zmarłych,

Spożywających chleb ciała.

To, co wydaje mi się dokonaniem,

Jest może tylko projektem garncarza

Pragnącego wymodelować dzban,

Przeznaczony do czerpania nieba.

To, co wydaje mi się modlitwą,

Jest może krzykiem natręta,

Biegnącego za brylantową karetą.

Ale chociaż nie umiem powiedzieć,

Czy naprawdę w Ciebie wierzę,

Wiem i czuję,

Że Ty, Boże, we mnie wierzysz,

I dlatego Twoja wiara

Napełnia mnie godnością

I mocą

I dzięki niej jestem.

Amen.

Roman Brandstaetter