„Dryf”

Strzaskana o ziemię kropla

Wprost z nieba

Nie ginie, nie obumrze

Uniesie się jeszcze

Tak właśnie ... takie masz prawo tutaj być

I powietrzem, obłokiem,

Strumieniem i oceanem.

 

Im więcej nie obejmiesz-

- tym bardziej poczujesz,

dryfując na skrzydłach rzek.

 

Są słowa, których nie sposób utracić

I uczucia, którym nic nie ujmie

Są ludzie, których kochać będziemy

Bez przerwy.

 

Z największej wysokości

(tam wspiąć się nie zdołasz)

I najgłębszych otchłani

(tak upaść nie wolno)

Wzniesiesz się ponad

Gdzie pomiędzy godzinami

Żaden nie stoi dzień

Tak właśnie ... tam miejsce każdemu

Takie masz prawo być

 

Im więcej nie obejmiesz-

- tym bardziej poczujesz,

dryfując na skrzydłach rzek.

 

Są słowa, których nie sposób utracić

I uczucia, którym nic nie ujmie

Są ludzie, których kochać będziemy

Do końca.

 

Janusz Władysław Piotrowski, o9 października 2oo3 r.

/lipiec 2020 r.

(nad Renem)