O mnie

      Jestem żonaty, mamy trzech synów, dwóch ma już swoje żony, najmłodszy studiuje. Do założenia Blogu skłoniła mnie chęć podzielenia się z innymi spostrzeżeniami na tematy wiary.  Zostałem ochrzczony i od najmłodszych lat byłem ministrantem, potem jednym z pierwszych lektorów i kantorów ,, wyświęconych” przez biskupa Jerzego Ablewicza w Wojniczu (małopolska). Początkowo nasze małżeństwo z Basią kwitło w miłości, a może tylko w zauroczeniu sobą, w jego trakcie rodziły się dzieci, zmienialiśmy mieszkanie, potem rozpoczęliśmy budowę nowego domu, ja prowadziłem wtedy działalność gospodarczą. Miłość z biegiem lat ostygła a nawet powiedziałbym zaczęła wygasać. Budowa domu,  prowadzenie działalności, spotkania towarzyskie spowodowały, że coraz mniej czasu miałem dla żony  czy rodziny i coraz częściej z tego powodu dochodziło do kłótni pomiędzy nami.  Coraz trudniej było znaleźć konsensus do wielu spraw. Wydawało mi się też wtedy, że skoro ciężko pracuję to i należy mi się czas na rozrywkę, odstresowanie, oderwanie się od codziennych obowiązków, czyli na towarzyskie spotkania alkoholowe. Nie ukrywam korzystałem na ów czas z tej przyjemności bardzo często. Relacje małżeńskie coraz to bardziej legały w gruzach. Ja stawałem się coraz bardziej wybuchowy a nawet agresywny, tak do żony jak i innych ludzi. Moje samopoczucie było przygnębiające, a na dodatek miałem coraz większe problemy chorobowe z kręgosłupem. Żona zawsze w takich chwilach była opiekuńcza i troskliwa, pomimo że ja jej nie dawałem powodów do takiego zachowania. Ostatecznie moja choroba zakończyła się poważną operacją usunięcia przepukliny kręgosłupa na dwóch wysokościach.  Po okresie rehabilitacji wróciłem do pracy i pracuję dalej. 

Tak choroba jak późniejsze poznanie wspólnoty Kręgów Rodzin Domowego Kościoła zbliżyły mnie i nasze małżeństwo do Boga. Zaczęło dziać się coraz to lepiej w naszej rodzinie. Zauważyłem swoje błędy i wyrządzone moralne krzywdy wielu ludziom, w szczególności żonie. Dziś chcę się podzielić tymi spostrzeżeniami, tą drogą przepraszam wszystkich, których w jakikolwiek sposób swym zachowaniem skrzywdziłem, ubliżyłem czy naraziłem na nieprzyjemności. Chcę w szczególności podziękować Bogu za otwarcie mi oczu i uszu, za moje uzdrowienie, za powtórne narodzenie się do życia w chrześcijaństwie, chcę to podkreślić do radosnego życia!!  Chcę podziękować żonie za cierpliwość w oczekiwaniu na moją poprawę, proszę Boga dla niej o radość i zadowolenie z dalszego życia w małżeństwie, o błogosławieństwo Boże w realizacji marzeń i planów małżeńskich i rodzinnych.

Swoje świadectwa życia zawsze będę opierał w oparciu o przeczytane i rozważone Słowo Boże. Będą one dotyczyć dwóch okresów;

 pierwszy to okres kiedyś, od młodości do czasu nazwijmy go nawrócenia tj. do roku mniej więcej  1998,

drugi to okres teraz-dziś, czyli po 1998 roku.

Wszystkie moje wypowiedzi będą autentyczne, prawdziwe, z życia wzięte. Realizuję nimi głos Boga, który jest we mnie, a który mi mówi; „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki.” (Łk 10,2-3)  Jest to więc zobowiązanie ale i dar wdzięczności wobec mojego Pana.

Nie jest prawdziwe moje imię i nazwisko (Jan Wiara), którym się podpisuję, na które mam założony Blog oraz będę korzystał z Forum, jest to mój nazwijmy go pseudonim. Uzasadnieniem tej decyzji jest to, że nie chcę narażać innych osób występujących w moich świadectwach na jakiekolwiek kłopoty, pomówienia, domysły itp.

Jeżeli ktokolwiek chciałby ze mną porozmawiać lub spotkać się osobiście w jakimkolwiek zasadnym celu, będzie to możliwe poprzez umówienie się za pośrednictwem poczty elektronicznej na adres mailowy; janwiara@gmail.com

            Proszę Ducha św. o jego dary na czas dawania świadectw oraz dla Was wszystkich którzy się spotkacie z moim słowem o jego zrozumienie, przyjęcie i niech wyda dobry owoc w Waszym życiu.

 

                                                                                                                                 Szczęść Boże.