"Zanim stąd odejdę , proszę was, abyście całe to duchowe dziedzictwo, któremu na imię „Polska”,

raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością – taką jaką zaszczepia w nas Chrystus na chrzcie świętym,

- abyście nigdy nie zwątpili i nie znużyli się, i nie zniechęcili,

-abyście nie podcinali sami tych korzeni, z których wyrastamy.

Proszę was:

-abyście mieli ufność nawet wbrew każdej swojej słabości,

abyście szukali zawsze duchowej mocy u Tego, u którego tyle pokoleń

ojców naszych i matek ją znajdowało,

- abyście od Niego nigdy nie odstąpili,

- abyście nigdy nie utracili tej wolności ducha, do której On „wyzwala” człowieka,

- abyście nigdy nie wzgardzili tą Miłością, która jest „największa”,

która się wyraziła przez Krzyż, a bez której życie ludzkie nie ma ani korzenia, ani sensu.

Proszę was o to przez pamięć i przez potężne wstawiennictwo Bogarodzicy z Jasnej Góry

i wszystkich jej sanktuariów na ziemi polskiej, przez pamięć św. Wojciecha,

który zginął dla Chrystusa nad Bałtykiem, przez pamięć św. Stanisława,

który legł pod mieczem królewskim na Skałce.

Proszę was o to. Amen"

(Zakończenie homilii papieża Jana Pawła II, na krakowskich Błoniach,

9 czerwca 1979 r.)

*****

Mijają trzy lata...

Co zmieniło się we mnie, wokół mnie ?

Czy cokolwiek się zmieniło ?

"Co nam z dawnych cnót pozostało"?