„Sam bowiem wiedział, co w człowieku się kryje.”

 

 

Jezus zna ten cały bałagan. Wie, co się we mnie kryje.

 

Z jednej strony: Czemu chcę coś przed Nim ukryć? I czy ukrywam to przed Nim, czy tak naprawdę – przed samą sobą?

 

Z drugiej strony: to, co się chce we mnie ukryć przed Bogiem, co chce pozostać w ukryciu przed Nim – to bardzo ważna wskazówka, by jak najszybciej Mu to pokazać. To, co ukryte przed Panem, na pewno nie jest dla mnie dobre.

 

Przed Bogiem ukrywa się jedynie grzech, zło i fałsz.

 

Jeśli pozwolę, by pozostały one w ukryciu, Jezus nie będzie mógł mi pomóc: nie uleczy mnie, nie uzdrowi, nie pouczy, nie wskaże Prawdy.

 

Jeśli ukrywam coś przed Jezusem, to tak naprawdę chcę to zatrzymać dla siebie.

 

Jeśli nie chcę Mu czegoś pokazać czy oddać („wypuścić z rąk”), to pokazuje to moją nieufność wobec Boga.

 

A nieufność ta ma swoje korzenie w fałszywym obrazie Boga, w którego wierzę.

 

„Jezus natomiast nie zwierzał się im.”

Jeżeli nie zaufam Jezusowi, nie otworzę się przed Nim w sposób radykalny i definitywny, Jezus nie będzie mógł prowadzić mnie do pełnego poznania siebie i zrozumienia Jego Miłości do mnie i każdego człowieka.

 

Jeżeli w mojej relacji z Nim pozostanę jedynie na etapie cudów i znaków, On nie będzie się mi „zwierzał”. Nie otworzy przede mną swego Serca – tak jak czynił to przed uczniami.

 

Tylko ode mnie zależy, jaką podejmę decyzję i jakie z niej wypłyną moje działania w tym temacie.

 

 

Jezus jest znakiem, któremu sprzeciwiać się będą (Łk 2,34)

 

Znak Miłości Boga do człowieka.

Ludzie (w tym i ja) mają ogromny problem z tą Bożą Miłością.

Ona nas po prostu przerasta.

 

Jest nie-ludzka, stąd trudna do łatwego i natychmiastowego przyjęcia i zaakceptowania.

Jest wymagająca – wymaga od człowieka zmiany całego swego postrzegania – a to najtrudniejsza zmiana.

Jeśli jednak człowiek wyrazi chęć, jeśli w człowieku pojawi się „tak” wobec tej Miłości, Bóg Ojciec powoli człowieka w Nią wprowadzi.

 

Ale człowiek musi tego prawdziwie chcieć – mimo świadomości, że od tego czasu zacznie umierać sam dla siebie i dla swojego dotychczasowego patrzenia na Boga, na siebie, na bliźnich, na świat i zło.