Od wczoraj dzieją się w moim życiu cuda.

Trudno opisać, na czym one polegają, zresztą niektóre są tak „moje”, że nie chcę pisać o nich publicznie.

 

Wielka prawda ukryta jest w tych słowach, że gdy człowiek oddaje siebie Bogu i prosi, by On stworzył go na nowo, by przemieniał, oczyszczał, leczył, Bóg to czyni. Po prostu – dzieje się.

 

Niemalże namacalnie czuję/widzę te zmiany.

 

Po czym poznaję, że to pochodzi od Boga? Bo podejmuję trudne decyzje, a one są łatwe i lekkie w wykonaniu. „Jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie”.

 

Nic to, że patrząc po ludzku, wiele się wali, rozsypuje, niszczeje, obumiera.

 

To Pan jest dawcą życia. I uczy mnie wiary, że i w moim życiu to się dokona.

 

Nie wiem – jak, nie wiem – kiedy, ale coraz większa rośnie we mnie pewność, że tak będzie. Bo Pan przyrzekł! :-)