Konferencja II

Rz 1

Pierwszy stopień poznania obecności Boga, Jego potęgi i mądrości to piękno stworzenia: „Kto jest ich autorem?”

Osobiste spotkanie ze Stwórcą przestawia życie na nowe tory: odkrywa się prawdę o sobie – ja jestem stworzeniem.

 

Tu i teraz, aktualnie, jestem stwarzana przez Boga – sekunda po sekundzie – ta świadomość to spotkanie ze Stwórcą, który dysponuje całym tym pięknem, mocą, mądrością.

 

Na drugim etapie dostrzega się prawa – idealnie precyzyjne sprawiające, że wszystko działa – prawa przyrody, fizyki.

Stwórca jest Prawodawcą, a jeśli idzie o człowieka – jest również Sędzią.

 

Księga natury jest najbardziej podstawową księgą Objawienia.

Jeśli ktoś nie umie jej prawidłowo odczytać, to z religijnego punktu widzenia jest analfabetą. Można bowiem poprzestać na zachwycie samym tylko dziełem stworzenia, a nie Stwórcą. Człowiek jest głupi, gdy widzi piękno stworzenia, ubóstwia to, a nie podziękuje Stwórcy, nie będzie wielbił Go.

 

Dary Boga:

1. umysł – poznaje przez doświadczenie; wyciąga wnioski (właściwe), włącza rozum

2. akt woli – nawet odkrycie istnienia Stwórcy nie musi powodować liczenia się z Nim w swoim życiu; człowiek może powiedzieć „nie” - sam o tym decyduje

 

Te dary, które Bóg daje człowiekowi, trzeba właściwie wykorzystać:

1. rozum – w celu poznawania Prawdy

2. wola – ma być nastawiona na szukanie tego, co dobre, i wypełniania tego

3. sumienie – umiejętność odczytywania konkretnej sytuacji; co jest dobre, a co złe; sumienie jest podpowiedzią Boga dla nas

4. pożądania – nastawione na życie na ziemi (mądry odpoczynek, właściwa ilość i jakość jedzenia, pragnienie wody, pożądanie seksualne, nastawione na przekazywanie życia)

 

Mechanizm grzechu:

1. rozum nie interesuje się Prawdą

2. wola nie interesuje się prawdziwym dobrem

3. sumienie jest zagłuszone, nie potrafi dobrze rozeznać

4. pożądania nie są poddane władzy rozumu i woli, nie są kontrolowane; pożądania są dane człowiekowi na chwałę Boga, gdy są kontrolowane przez rozum i wolę – gdy wyrwą się spod tej kontroli, niszczą człowieka

 

Rz 1,29-31 – św. Paweł podaje 21 chorób ducha; warto się z nimi zapoznać, by wiedzieć, na co można zachorować i przed czym trzeba się strzec, co trzeba leczyć: „Pełni są też wszelakiej nieprawości, przewrotności, chciwości, niegodziwości. Oddani zazdrości, zabójstwu, waśniom, podstępowi, złośliwości; potwarcy, oszczercy, nienawidzący Boga, zuchwali, pyszni, chełpliwi, w tym, co złe - pomysłowi, rodzicom nieposłuszni, bezrozumni, niestali, bez serca, bez litości.”

 

Ponieważ w naszym Kościele jest tylko katecheza dla dzieci, stąd brak szczególnego zajęcia się w/w chorobami duchowymi, wskazanymi przez św. Pawła.

Dorosłym nie pokazuje się, nie uczy się ich mechanizmów działania złego ducha.

 

Człowiek jest odpowiedzialny za otrzymane dary i zostanie rozliczony z ich wykorzystania.

 

Prawo natury decyduje o harmonii życia.

 

Aktualność św. Pawła:

 

1) Religijność jest wpisana w naturę człowieka.

Ten, kto zobaczy sens stworzenia i jego piękno, nigdy nie wpadnie w depresję.

Współcześnie nie słuchamy ludzi, którzy potrafią czytać księgę natury.

 

2) Spotkanie z Bogiem jako ze Stwórcą jest to najbardziej podstawowy element wiary (w innych kulturach też występuje)

Istnieje możliwość zbawienie ludzi z innej kultury, ponieważ gdy są oni wierni swojemu sumieniu, postępują miłosiernie wobec innych..

Wierność sumieniu prowadzi do miłosierdzia.

 

3) Sumienie jest nieustannie atakowane – trzeba mieć pewne, prawe sumienie; trzeba je ustawicznie kształtować

Źródłem współczesnego ateizmu jest ubóstwienie rozumu - „Jak czegoś nie rozumiem, to to coś nie istnieje!!”

Agresja ateistów wobec wierzących ma swoje źródło w tym, że każdy wierzący jest dla nich wyrzutem sumienia.

 

4) Brak zainteresowania Prawdą – ludzie interesują się tym, co będą mieli z jakiegoś działania, jakiejś idei. Szukanie pożyteczności nie jest szukaniem Prawdy.

Z człowiekiem zakłamanym nie rozmawiać na temat Prawdy.

 

Podziękować Bogu:

• że jest moim Stwórcą i mnie nieustannie stwarza

• że jest Prawodawcą

• że jest moim Sędzią – inni mnie przy sądzeniu skrzywdzą, tylko On osądza mnie sprawiedliwie, bo tylko On mnie zna, wie o mnie wszystko

 

Moje osobiste spotkania:

W jakiej mierze zatrzymuję się nad księgą natury?

Czy mam czas, by ją podziwiać, by ją czytać?