Gdy Jezus mówi: Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem, to wypełnienie tego jest możliwe dlatego, że On ukochał nas całym sobą. I nie jest to tylko pobożne wezwanie z Jego strony. Wzywając, On równocześnie daje nam siebie w całości. Bierz i jedz... Bierz i pij... To jestem Ja, cały dla ciebie. Równocześnie daje nam całego Ducha Świętego. Przychodzi nie kropelka, tylko cały Duch. Bóg całe swoje wnętrze, całą miłość przekazuje nam za każdym razem, gdy o to prosimy. I tylko dlatego spełnienie tego przykazania staje się możliwym, że odpowiadamy miłością, która najpierw została nam dana. Mamy odpowiedzieć Bogu i ukonkretnić tę miłość przez nasze uczynki wobec bliźnich.

Skoro Bóg jest cały dla człowieka, stał się ludzki, to człowiek, pozostający z Nim w kontakcie, nie może być inny. Także staje się ludzki. Bóg uzdalnia do tego, byśmy w drobnych gestach tę miłość przekazywali. Bo życie składa się z drobiazgów, ale drobiazgiem nie jest. Im bardziej staramy się o pewne drobiazgi, tym mocniej miłość staje się konkretna, doświadczalna, rozpoznawalna.

Prośmy Pana, abyśmy przyjęli tę miłość, którą nam w słowie dziś daje, którą rozpoznajemy także w znakach Jego Ciała i Krwi. Prośmy też, aby ci, z którymi się spotkamy, odczytali ją z naszych zachowań.

 

Ojciec Wojciech Jędrzejewski OP