Joachimie i Anno, nie tylko was podziwiamy, lecz chcemy również od was się uczyć. Bo przecież i w naszych bliskich, w naszych dzieciach, współmałżonkach, wujkach, ciotkach, wnukach, kuzynach, jest Chrystus, który sam powiedział: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40). To prawda, że nie są oni bezgrzeszni, jak wasza Córka i Wnuk. Popełniają błędy, zadają ból, mają swoje mocne i słabe strony. A jednak Ty, Jezu, w nich przebywasz i przyjmujesz nasze gesty życzliwości czy wrogości wobec nich jako skierowane do Ciebie samego. Pomóż nam odnieść podobne zwycięstwo, jak Joachim i Anna, abyśmy kiedyś, widząc Cię twarzą w twarz, mogli się ucieszyć, że zostałeś przez nas dobrze potraktowany.

 

„Panie Jezu, dziękuję Ci za to, że pozwoliłeś mi się poznać. Proszę, pomóż mi dostrzegać Cię w ludziach, których mam wokół siebie i służyć Tobie, jak najlepiej potrafię.”

 

„Słowo wśród nas” lipiec 2010