Zabierzcie ze sobą słowa i nawróćcie się do Pana! (Oz 14,3)

 

Ojcze, jaką ofiarę mogę Ci złożyć, gdy powracam do Ciebie? Przyniosę Ci tajemnice mego serca, to wszystko, czego nie ośmieliłbym się wyznać nikomu innemu. Przyniosę Ci gniew, który wzbierał we mnie, wylewając się na tych, których kocham. Przyniosę Ci kłamstwa, które wypowiadałem, i pożądliwość, która we mnie kipiała. Przyniosę Ci moje rozgoryczenie, osądy i urazy, które zaciemniają mi wzrok i obezwładniają serce.

Przebacz mi, Ojcze, że wciąż upieram się, by robić wszystko po swojemu. Wcale nie daje mi to wolności. Szukając niezależności od Ciebie, uzależniam się od ludzi i od rzeczy – od swoich własnych zdolności i sił, od opinii pochlebców i krytyków, od alkoholu i jedzenia. Przebacz mi, że otrzymane od Ciebie dary wykorzystuję dla swoich własnych celów i własnej wygody. Przebacz mi te godziny, dni i miesiące, kiedy służyłem sobie samemu, a nie Tobie. Przepraszam Cię za to, że kłaniałem się rzeczom materialnym, nie zwracając uwagi na potrzeby Twoich dzieci, które żyją wokół mnie.

Wezwałeś mnie, Panie, więc oto przychodzę. Przebacz moją winę i uwolnij mnie od wstydu. Przebacz, że wymieniłem szatę Twojego zbawienia i Twojej sprawiedliwości na łachmany samowystarczalności i egoizmu. Przyodziej mnie raz jeszcze Twoim miłosierdziem! Przebacz mi nieposłuszeństwo! Przebacz mi moje odstępstwa i uczyń mnie na nowo umiłowanym dzieckiem w Twoim domu. Dziękuję Ci za to, że zamykasz oczy na moje grzechy, abym się nawrócił. Wierzę, że okażesz mi miłosierdzie, bo Ty wszystko możesz.

Dzięki Ci, Ojcze, za to, że mnie słuchasz i przyjmujesz moją ofiarę. Dziękuję Ci za to, że trawisz ją pochłaniającym ogniem Twojej miłości. Dzięki za to, że gdy wyjawię Ci ciemne sekrety mojego serca, Ty oświecasz mnie blaskiem Twego serca, pełnego dobroci i miłosierdzia. Wiem, że mogę zaufać Twojej miłości do mnie. Wierzę, że jest ona większa iż moja własna miłość do samego siebie. Zmiękcz moje serce, Ojcze, aby było zdolne przyjąć to, co chcesz dziś w nim złożyć: miłość, łagodność, czystość i wierność.

 

„Ojcze, powracając do Ciebie, przynoszę ze sobą słowa skruchy i poddania. Wierzę, że je słyszysz i pragniesz na nie odpowiedzieć.”

 

 

„Słowo wśród nas” lipiec 2010