Mocno uwierzyłem wtedy w to, że nie musimy się dać zwariować złu. A był taki moment, że zacząłem się zastanawiać – widząc to, co się dzieje w Libanie – czy zło nie jest silniejsze. Ale potem przyszła chwila duchowego odnowienia, kiedy Chrystus bardzo wyraźnie pokazał mi, że trzeba czynić dobro, które nie będzie jedynie zabiegiem przyciągającym uwagę drugiego człowieka. Nie. Dobro powinno być czymś danym, czymś chronionym tylko dlatego, że istnieje i jest potrzebne. Mam świadomość, że nie zobaczę owoców jego działania dziś, jutro, pojutrze ani po mojej śmierci, ale wierzę, że pozostaje ono w ludziach.

(... )

W mojej osobistej definicji praw człowieka najważniejsze jest budzenie dobra w innych, bo ono jest często zasypane różnymi doświadczeniami życiowymi. Mam świadomość, że ta definicja – bardzo niemedialna i niepoprawna politycznie – spotyka się z krytyką. Wielokrotnie podczas rozmów z dziennikarzami miałem wrażenie, że ich irytowała, ale tym bardziej nabierałem przekonania, że zmierzam w dobrym kierunku.

Przede wszystkim chciałbym definicję praw człowieka sprowadzić do jednego: szukania dobra, a nie korzyści. Prawa człowieka nie mogą przynosić wymiernej korzyści. Mają rodzić dobro. Popatrzmy na Chrystusa, który na kartach Ewangelii spotyka się z różnymi ludźmi i każdemu daje szansę, by obudzić w nim dobro. Myślę, że tak samo jest z rozumieniem praw człowieka: sam wychodzę do pewnych społeczności, do pewnych osób ze swoją propozycją, ale gdy ktoś definicję praw człowieka próbuje uwikłać w korzyści natury politycznej, materialnej czy medialnej, ja zawsze się temu sprzeciwię i się wycofam.

Paweł Bielecki-Kurysz