Dziękuję Ci, Ojcze święty! Z całych sił duszy mojej! Przez Tego, który na Twojej prawicy siedzi, za tak wspaniałe dary szczodrobliwości Twojej. A nadto wyznaję, że żadna Siła, prócz Twojej Boskiej, która wszelkie rzeczy stworzone Swoją ożywia mocą, nie mogła była obdarzyć mnie tylu darami przeróżnymi.

Dziękuję Ci, o najłaskawszy Jezu! Oraz wyznaję i póki ducha stanie w ciele, wyznawać będę, żeś mnie tak na duszy, jako i na ciele we wszystkich przyjaznych i nieprzyjaznych okolicznościach tak łaskawie opatrywał, iżby tego żadna mądrość od początku aż do skończenia wieków nigdy nie potrafiła dokazać, prócz Twojej niestworzonej Mądrości, najdobrotliwszy Ojcze, tej Mądrości, co wszystko od końca do końca obejmuje i wszystkim potężnie, a wdzięcznie rozporządza.

Dziękuję i Tobie, Duchu Święty Pocieszycielu! Przez Tego, który za Twoim zrządzeniem wziął Ciało z żywota Panieńskiego – dziękuję Ci, żeś mnie niegodnego tak wdzięcznie błogosławieństwami słodkich łask Swoich we wszystkim uprzedził. Zaprawdę! Mocno wierzę, iż tego nigdy żadna inna Dobroć nie dokazała, tylko Twoja niewypowiedziana Słodycz, która wszelkie dobro zawiera, z której wszelkie dobro wypływa i przez którą wszelkie dobra się nabywają. A jako dotąd opatrywałeś mnie we wszystkie łaski i dobra, tak spodziewam się i ufam, że mnie ta sama Dobroć Boża, do której z największym nabożeństwem się uciekam, nadal opatrywała i w pieczy Swojej zachowa. Amen

 

Z ćwiczeń św. Gertrudy