Milan Kundera pisał, że w naszych czasach „szybkość jest formą ekstazy, którą ludzkość otrzymała dzięki technicznej rewolucji”. Sztucznie wywoływana ekstaza, czy to przez środki chemiczne, sporty ekstremalne lub nieokiełznaną rozrywkę, spowija pragnienie duchowe mgłą pożądania, co ogromnie zubaża człowieka, fundując mu zapomnienie o jego prawdziwym „ja”. Podczas gdy pragnienie duchowe potrafi czekać, tęsknić i znosić rozłąkę, pożądanie nie cierpi zwłoki. Żąda natychmiastowej gratyfikacji. Jeśli nie może błyskawicznie osiągnąć tego, co chce, rozpala frustrację i gniew. Stąd również biorą się wszelkie próby naginania rzeczywistości i innych ludzi do własnych oczekiwań. Nuda pojawia się wtedy, kiedy nieuporządkowane pragnienia zmysłowe nie zostają należycie zaspokojone.

(... )

Rewolucja cyfrowa zmieniła paradygmat przeżywania wolnego czasu. Z bardziej aktywnego i wspólnotowego, opartego na współzawodnictwie, przeszliśmy na model indywidualny, nakierowany bardziej na pasywne przyjmowanie i ucieczkę w świat fantazji. Wspólnota już nie odgrywa tak wielkiej roli w spędzaniu wolnego czasu. Dzisiaj (nie chodzi tylko o dzieci) można się zupełnie odizolować od innych. Nie trzeba się konfrontować, nie trzeba rezygnować, planować, umawiać się. Samemu można współtworzyć wszystko, bez potrzeby dostosowywania się do innych, bez dopuszczania różnorodności, bez możliwości bycia zakwestionowanym. Taki wspólnotowy wypoczynek uczy interakcji z innymi. Poza tym, wspólnota zwykle pobudza inicjatywę, rodzi nowe pomysły, na które trudno wpaść w pojedynkę.

o. Dariusz Piórkowski SJ