Kolejny raz na uboczu - umiejętność słuchania drugiego człowieka i jej brak. Skomplikowane rozsupływanie tego, co w środku. Boli umieranie starego człowieka; ból jest dobry, bo wskazuje na chorobę - chore, urażone "ja". Jedyne lekarstwo: "radować się z cieszącymi" - decyzja woli, a nie pójście za urażonym "ja". Potwierdził mi to potem T. w rozmowie. Rozmowa o uczuciach i byciu "ponad" nimi, nie kierowaniu się nimi.

Rozważania o śmierci i niewielkiej ilości ludzi, którym by mnie brakowało na ziemi

Druga strona medalu - za kim ja bym płakała i tęskniła?

Trudno pogodzić się z tym, że jest się takim, jakim się jest - i że trzeba ponosić tego konsekwencje. To najprawdziwszy cud, że na świecie jest jeden człowiek, który mnie w pełni akceptuje i chce ze mną być aż do swojej (lub mojej) śmierci.

Rozmowa w domu - konieczność ciągłego nawracania się w drobiazgach - co z tego, że się szybko uczę, jak coraz więcej mam do nauczenia się. A chyba nigdy nie nauczę się kochać wystarczająco i odpowiednio.

A może źle rozumiem miłość? Może źle, że łączę ją z uczuciowością? Kolejne tematy do przemodlenia i przemyślenia, oraz do rozmowy.

Wieczór z mężem i radość z bycia razem:

Czym klęska i czym wielkie brawa?

Czym leczyć gorycz bezradności?

Czym sukces i czym wielka sława,

Gdy w życiu nie ma się miłości?

Czym dom pachnący goździkami?

Czym domu pobielone ściany?

Gdy brak miłości między nami,

Gdy się w tym domu nie kochamy?

Czym wyśpiewane z serca pieśni?

Czym najcudniejsze w pieśni słowo?

Czym smak truskawek i czereśni

Bez tego kogoś kto jest obok?

Czym susza i uschnięta jabłoń?

Czym bieda i wysokie ceny,

Gdy na nas takie szczęście spadło,

Że wzajem kochać się umiemy.

Jeśli w szukaniu Bożej mądrości

Ufać Świętemu Augustynowi,

Miłość – to wybór drogi miłości

I wierność wyborowi...

I najważniejsze, że przynajmniej między nami jest jeden owoc ducha: radość :)