Kobieta jest istotą, która chce mieć wszystko, która nie zadowoli się częścią, a jeśli dostanie tylko część, w głębi będzie z tego niezadowolona.

Jeśli kobieta wyrwie się, wyzwoli z tego przymusu "posiadania" całości, jeśli będzie w niej wewnętrzna zgoda na część, na niewiele, na mało, wówczas w jej sercu zrodzi się głęboki pokój i zadowolenie. Będzie szczęśliwa - także sama z sobą.

Bo o to, że nie posiada wszystkiego, kobieta obwinia siebie. Zresztą przeważnie o wszystko kobieta obwinia siebie i w sobie dopatruje się przyczyny tego, co ją spotyka. I z reguły wybiera najgorsze - dla siebie - wytłumaczenie tego, co się dzieje.

I uważa, że to pokora.

Jedyne, co może pomóc kobiecie wyzwolić się z tego błędnego pojmowania siebie, to spotkanie odpowiedniego mężczyzny. Jedynym, który może kobietę nauczyć cieszenia się częścią lub czymś niewielkim, to dobry mężczyzna.

Problem w tym, że nawet dobremu mężczyźnie kobieta nie chce zaufać, a bez zaufania nic się nie da zrobić.

Zaufanie to decyzja woli - i bardzo trudno przy nim wytrwać. Zwłaszcza kobiecie, która idzie za powstającymi w niej myślami, w których osądza siebie, sobie przypisuje winy lub oskarża innych.

Kobieta szczególnie powinna uważać na swoje myśli - to poprzez nie najczęściej błądzi w ocenie sytuacji i ludzi. Ale też z nich najtrudniej zrezygnować tym bardziej, że myśl to coś tak ulotnego, nierzeczywistego, co trudno zaobserwować i ocenić na bieżąco.

Dlatego tak ważna jest Adoracja - przed Bogiem, w ciszy, wszystkie te złe myśli się pojawiają i można je dostrzec, można je zacząć rozeznawać.

PS. Wpis powstał pod wpływem dzisiejszego mojego snu. Jakakolwiek zbieżność z czyimś życiem nie jest zamierzona przeze mnie.