Boże, jesteś tak blisko nas, my jednak niemal Ciebie nie znamy. Swoim słowem zabiegasz o nasz posłuch i nasze serce, ale my przechodzimy nad nim do porządku. Pragniesz nas przemienić mocą Twego Ducha, lecz my jesteśmy jakby sparaliżowani opieszałością i lękiem przed ludźmi.

Obdarz nas radością, która jak ziarno gorczycy w zarodku kryje w sobie wszystko. Przechwyć nasze serce, wypełnij naszą pustkę, ożyw naszą ospałą nadzieję, uczyń nas gotowymi na przyjmowanie i doprowadź Twe słowo ku stokrotnym plonom.

ks. Alfons Skowronek