Niektóre zaplata się w małe wianki, niektóre niesie się w bukiecie. Związane wstążką wianki i bukiet niesie się do kościoła, gdzie ksiądz je święci.Poświęcone wianki po przyjściu z kościoła wiesza się w domach i obejściu, bukiet zasusza się i zioła z niego służą przez cały rok do leczenia. Jest to bardo stary zwyczaj.

Do święcenia zbiera się takie zioła jak:

Rozchodnik – do okadzania chorych miejsc

Macierzanka – na choroby kobiece, wianek wiesza się nad łóżkiem gdzie spała kobieta

Sporzysz – przysparza dóbr, bogactwa, wianek wiesza się w stodole, domu chlewach aby „sporzył” czyli zapewniał pełną stodołę, chlewy, bogactwo w domu (obecnie sporysz)

Rumianek - w bukiecie, na przeziębienia, do przemywania ran

Kwiat czarnego bzu – do bukietu,  na przeziębienia

Kwiat białej róży – do bukietu, do okadzania , szczególnie na trudno gojące się rany

Kwiat lipy –  do bukietu, na przeziębienia

Grzmotnik – na wianki, wianek wiesza się na strychach, w stodołach , chroni przed uderzeniem pioruna

Czarcie żebro – do bukietu, rzadko robiono też wianek, do przemywania w razie „rzucenia złego uroku” (ociotowania)

Dawniej świecono również inne zioła i kwiaty, które wykorzystywano do zaparzania na napary w celach leczniczych (tak ludzi jak zwierząt) oraz do kadzenia (palenia)  na różne niebezpieczeństwa i pomór zwierząt. Wierzono, że zioła poświęcone mają większą moc leczniczą.