Poszłam do Lekarza z chorobą, zgłosiłam problem i zgodziłam się na proces leczenia nie wiedząc, jakie lekarstwo i w jakiej dawce mi zaaplikuje.

Dawka jest dość potężna, lekarstwo gorzkie i czasem trudne do przełknięcia, a proces leczenia będzie trwał chyba dość długo. Pewnie na czas leczenia będzie miało wpływ to, jak bardzo ja będę chciała z Lekarzem współpracować.

Na razie chcę dalej poddawać się leczeniu, choć pierwszą dawkę lekarstwa prawie zmiotłam ze stołu.

Ale doceniam fakt, że nie każdemu dana jest ta łaska, by chorobę wyleczyć za życia - za życia obu stron.

To wielka łaska i mam nadzieję, że ta świadomość będzie pomagała mi dalej trwać i poddawać się nawet najboleśniejszym operacjom.

Całe szczęście, że mogę sobie krzyczeć do woli... To trochę pomaga złagodzić nadmiar emocji, związanych z bólem i trudem. To też łaska ;-)

Sen to też lekarstwo, a emocje zawsze wykańczają ;-)

Dobranoc ;-)