Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. (J 1,10-11)

Słowo i akt woli - przyjęcie lub odrzucenie, zignorowanie.

Kontemplować Słowo to nie tylko rozważać sercem i umysłem, ale poddawać się Mu - pozwolić, by mnie przemieniało. Iść za Nim, nie patrząc na nic.

Po czym można poznać, że to Słowo jest z Boga? Bo daje mi ono wolność przyjęcia. Nie zmusza mnie do niczego. Niepokoi, ale nie przymusza.

Po czym można poznać, że słowo jest ze świata? Bo atakuje i przymusza do czegoś, czego nie chcę zrobić.

Wolność może przerażać, męczyć, ale bez niej nie urosnę, nie dojrzeję. Dać drugiemu człowiekowi wolność, pozwolić mu błądzić, pozwolić mu iść własną drogą i nie przymuszać, by szedł ze mną - nie jest to łatwe, ale to jedyna droga wzrastania dla niego i dla mnie.

Wolność drugiego człowieka może mnie nawet ukrzyżować, ale przecież i moja wolność krzyżuje bliźniego i Boga, więc nie ma co protestować przeciwko temu. Przede wszystkim jednak moja wolność często krzyżuje mnie samą.

Hojny jesteś, Panie, rozrzutny. Już przy urodzeniu obdarzyłeś mnie ponad miarę darem, którym ciągle jeszcze nie umiem się posługiwać, którego wielkości często nie rozumiem. Nie dozwól, bym kiedykolwiek zmęczyła się pracą nad przyjęciem Twego daru.