Dlaczego ukrywasz się, Boże?

Ps 139 – Bóg jest blisko, a jednak pojawia się pytanie: „Dlaczego ukrywasz się, Boże?”

Bóg jest Bogiem, który się objawia, a nie ukrywa. Szczytem objawienia, najważniejszą stronicą Biblii jest Jezus Chrystus.

Ps 143, 89, 44 – ludzkie pytania

Ez 39 – Bóg mówi, że się ukrył

Rdz 3,8-10 – po grzechu to człowiek ma skłonność do chowania się przed Bogiem. Chowając się przed Bogiem, ukrywa Go przed sobą.

Św. Augustyn: kiedy żyję w grzechu, Bóg także jest we mnie, jest blisko, ale ja szukam Go na bezdrożach.

Gdy pojawia się grzech, pojawia się dwuznaczność.

Ciemność, samotność to często też skutek niezawinionego grzechu.

W największe ciemności Bóg posłał Jezusa: „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?”

Ps 56,9 – Bóg zbiera nasze łzy do swego bukłaka. W księdze zapisane są moje kroki i moje łzy. Te łzy są najcenniejsze w oczach Boga.

Cierpienie w nas powoduje taki mrok, że wołamy: „gdzie jesteś?” „dlaczego mnie opuściłeś?”

• to nie my odnajdujemy Boga, ale to On nas pierwszy odnajdujemy

Dietrich Bonhoeffer: „Boże, spraw, by myśli moje zwróciły się ku Tobie. Przy Tobie jest światło, nie zapomnisz o mnie. Przy Tobie jest pomoc, przy Tobie cierpliwość. Ja dróg Twoich nie rozumiem, Ty jednak drogę dla mnie znasz.”

Szukamy Boga, bo pozostaje On dla nas Tajemnicą, którą nazywamy: „Bóg się ukrywa”.

Szukać Boga to zgodzić się na to, że będzie nas zaskakiwał, będzie przekraczał moje sloganowe patrzenie na Niego.

Szukanie Boga jest częścią naszej wiary; gdy Go odnajdziemy, wiara się skończy, zostanie tylko Miłość.

Pytanie: „Gdzie jesteś?” niesie w sobie założenie, że Bóg sam nam się objawi – wierzymy, że to zrobi.

Bóg zawsze w moim życiu pozostanie Tajemnicą, ale tej Tajemnicy mogę się powierzyć, bo wierzę, że jest ona Miłością.

Bóg tez nas pyta, tak samo, jak my pytamy Jego: „Gdzie jesteś? Dlaczego się ukrywasz?”

Przez swoje Słowo pomaga nam odnaleźć siebie, ale też pozwala nam znaleźć samych siebie.

W Bogu objawia człowieka człowiekowi. Te dwa objawienia są ze sobą powiązane.

Trudno znaleźć Boga, gdy nie odnajdzie się samego siebie. Ale trudno też znaleźć samego siebie, jeśli nie znajdzie się Boga.

Gdy otwieram Księgę, muszę otworzyć siebie i życie. Moje grzechy, zranienia, rzutują na czytanie Słowa.

Gdy czytam Biblię, Bóg stwarza nas na nowo: oddziela światłość od ciemności...

Słowo można odczytywać w brzmieniu ludzkich uwikłań i zranień. Im większa w nas wolność, tym większa przejrzystość w czytaniu i przyjmowaniu Słowa.

Przez Słowo nas zbawia od tego, co nas okłamuje, co nam wmawia, że Bóg się ukrywa. Zbawia od kłamstwa, które rodzi się, gdy cierpienie jest źle przeżywane.

Trzeba pytać: „Czy ja się nie ukrywam przed Bogiem i Jego Słowem?”

Lectio divina – Bóg nam czyta swoje Słowo, Jego Słowo czyta nasze życie, Jego Słowo wyprowadza nas z ukrycia.

Słowo jest wszechobecne – nawet w otchłani grzechu i na wyżynach życia.

Słowo jak ziarno z przypowieści Jezusa. Słowo jest zależne od nas, jak ziarno od ziemi.

Skuteczność Słowa jest zależna od ludzkiej kondycji.

Można mieć co dzień otwartą Biblię i co dzień zamknięte serce.

Bóg rzecze i staje się – i dzieje się tak na każdej stronicy naszego życia.

św. Ireneusz: „Duch zapewnia Pismu wieczną młodość.”

„Wyjdź z grobu!” - jeśli uwierzę, wyjdę na zewnątrz z mego grobu.

„Wszystko przez Nie się stało” - w Słowie jest moje życie.

Im mniej we mnie Jego Słowa, tym więcej we mnie chaosu, ciemności, tym częściej będę pytać, gdzie jest Bóg i czemu się ukrywa.

W istocie jesteśmy tym, co słuchamy.

Ks. Krzysztof Wons SDS

VI Dni Duchowości Biblijnej w CFD

Dlaczego ukrywasz się Boże? Poszukiwanie Boga w Biblii.