Może się trochę spóźniłam

może zabrakło mi szczęścia

może złe czasy wybrałam

i dla mnie nie ma tu miejsca?

Może w tej ślepej loterii

losy pechowe zostały

może, co lepsze, już dawno

między szczęściarzy rozdałeś?

Może przez wszystkie te lata

biegnąc po słodkie zwycięstwa

miałam zbyt wiele rozsądku

może zbyt mało szaleństwa?

Może sięgałam po szczęście

pełna nadziei i wiary

może zbyt często z pokorą

może zbyt rzadko z łokciami?

Wiem, nic mi nie obiecywałeś

nie łudziłeś, że mi będzie jak za piecem

jednak proszę, pomyśl o mnie czasem

i choć czasem miej mnie w swej opiece

i daj...

Trochę nadziei na nadzieję

nieba okruszek wysokiego

trochę kolorów na jesieni

chleba, lecz niezbyt powszedniego

Maskę z kamienia na pogardę

jasny parasol na zwątpienie

i choć troszeczkę daj miłości,

której podobno masz tak wiele

Może się trochę spóźniłam

może marzyłam zbyt mało?

Kiedy spoglądam za siebie

wszystko to nie tak być miało

Nie myśl, że żal mam do Ciebie,

że łzy są moją modlitwą

nie, nie zazdroszczę szczęściarzom

tylko jest czasem tak przykro

W zimne, samotne wieczory

nieraz myśl taka kołacze,

że mnie wśród innych wybrałeś,

ale troszeczkę inaczej

Życie, na przekór, wciąż sprzyja

głupcom, szaleńcom i graczom,

a ja tak wciąż niecierpliwie

czekam, by wreszcie je zacząć

Wiem, nic mi nie obiecywałeś

nie łudziłeś, że mi będzie jak za piecem

jednak proszę, pomyśl o mnie czasem

i choć czasem miej mnie w swej opiece

i daj...

Trochę nadziei na nadzieję

nieba okruszek wysokiego

trochę kolorów na jesieni

chleba, lecz niezbyt powszedniego

Trochę nadziei na nadzieję

i garść niemądrych, śmiesznych złudzeń

i daj mi więcej wiary w Ciebie

zanim do końca się pogubię.

(sł. Jerzy Andrzej Masłowski, muz. Marcin Zygierewicz, wyk. Danuta Błażejczyk)