Asteriks jes nazot! Czidziesty-szósty album już w naszych ksiyngarniach.

Coś sie sam łostatnio kómiksowo robi na Bojkoblogu, ale w sumie... czymu niy? Lubia ta forma, ta zorta sztuki, a jak jeszcze moga naszkryflać co ło takim bohatyrze, jak Asteriks, to jes żech jeszcze bardzij happy.

"Papisrus Cyzara" to już drugi tóm stworzóny bez Ferriego i Conrada (ło pjyrszym pisoł żech tukej).

Niy ma co godać, majóm chopy talynt. Kóntynuujóm kultowo syria Goscinnego i Uderzo tak fajniście, że nic ino im klaskać.

W tym nowym tómiku podobo mi sie, że zaś (kiery to już roz?) udowo im sie w downe, cyltycko-antyczne klimaty, tak pómysłowo wplyś łodniesiynia do spółczesności.

Mómy sam echa afera Wikileaks (tukej na jaw wyłazi jedne cygaństwo Cyzara), mómy krytyka naszyj kultury celebrytów, kaj kożdy znany musi sie szrajbnóńć kniga ło tym, jak warzy (Cyzar planuje wydać "Moje 100 przepisów z liściym laurowym"), no i na kóńcu mómy cołki tyn wirtualny świot, w kierym kożdego dnia spyndzómy coroz wjyncyj czasu (beztóż sóm sam bohatyry, co sie nazywajóm Lokalwifiks, Antyvirus, a pocztowe gołymbie przipóminajóm tweety abo maile).

Ale jak to zawdy w Asteriksach bywo, dowjymy sie tukej tyż trocha rzecy z historie, ło kierych niy mielimy do tyj pory pojyńcio. Jo na przikłod dowiedzioł żech sie ło Karnutach (bóło takie cyltyckie plymie), abo ło pogańskim bogu słóńca Febusie (niy słyszołek ło takim. A może słyszołek, ino skleroza mi go już pónkła z gowy?).

W kożdym razie jes sam kupa śmjychu, sóm pjykne malunki (cyltycko puszcza. Co za kadry!), no a to, jak Łobeliks radzi sie ze swoim wewnyncznym kónfliktym, no to - godóm Wóm - musicie łobejrzeć sie sami.

Polecóm!

Kómiks tradycyjnie wydoł Egmónt.