Beztóż dzisioj, na Bojkoblogu, trocha pospóminómy.

Może na zajónczka, za bajtla, niy dostowało sie takich paketów, jak na Dziecióntko, ale zaś czeba bóło te roztómajte maszkyty i cary znojść.

U nos w dóma to jeszcze pół bjydy. Dwie izby na krziż, to tyż szło nóm te szukanie i sznupanie roz-dwa. Ale na takim Bieruniu, kaj u babki były czi łogródki, to już cza sie było trocha wjyncyj namyncyć, coby te jajca i hazoki ze szekulady na jakim talyrzu, pod krzokiym, zoboczyć.

Nale tyż ućycha bóła z tego wjynkszo, bo kaś w gowie miało sie te wszyskie bieruńskie bojki i lygyndy ło ukrytych skarbach. I to niy ino tych łod Skarbnika abo Eliasza i Pistulki, kierzy przeca tyż na Ziymi Pszczyńskij urzyndowali.

Nojbardzij lubiłek chyba ta ło Walyriuszu. Rzymskim legjóniście, kerego sóm cysorz wysłoł w te stróny.

Łod razu przed łoczami stowały mi te wszyskie scyny z filmów biblijnych, na kiere za bajtla sie paczało. Te czerwóne mantle legjónistów... Ino co taki chop móg sam u nos, na Bieruniu, wieki tymu robić?

Pónoć dostoł sie do niywole. Ci co go chycili i jego wojoków pobili, szli z nim z połednio na jakysi torg niywoników. Coby go sprzedać, abo wymjynić - pierón wjy...

Roz, jak móg sie chwila dychnóńć, siednół sie pod starym dymbym, i zakopoł pod nim złocioki. Rachowoł sie tak: - Jakby mi sie tak udało uciyc z niywole, a póda nazot ku Rzimowi, to sie to wykopia... - ale łon se tam móg rachować, borok. Poszli ku Lyńdzinóm i such pó nich zaginół. A złocioki w ziymi łostały.

Czy to tak było, czy niy - tego niy wjymy. Alo coś w tym prowdy być musi, bo pisze ło tym krónika bieruńsko z 1681 roku. Jes w nij napisane, że dzieci bawiły sie kole słynnego i dzisioj kościółka Walyncinka, i znodły tam skarb, kiery łoddały farorzowi.

Znoł żech ta bojka z kalyndorza kopalni Ziymowit. I tukej tyż jóm trocha cytuja. To na nij uczył żech sie czytać, a potym... Potym, na zajónczka, w babcynym łogródku, ućycha z jajec i hazoków bóła. Ale kaś tam jeszcze, kóntym łoka, szukało sie... skarbu.

Bo przeca tyn walyriuszowy, to niy bół jedyny skarb bieruński, ło jakim ludzie godały. Słyszoł żech tyż na przikłod ło złocie pógańskich, słowiańskich kapłanów, co downo, downo tymu mieli świóntynia na Klimóncie, kaj potym nawet Cyryl z Metodym sie pokozali.

Alo to już cołkiym inkszo historia, ło kieryj może tyż Wóm jeszcze kiedy na Bojkoblogu co naszkryflóm...

*

Audio wersja tyj notki znojdziecie tukej