Abo praktyka niykōńczōncego sie powrtotu.

Wersja audio tekstu

Miesiōnc tymu zaserwowoł żech Wōm na Bojkoblogu bojka ło Bolku i Lolku, a dzisioj bierymy na warsztat nastympne dwie ikōny PRL-owskij popkultury: Kajko i Kokosza.

Na nowy, taki richtich porzōndny, klasyczny album z przigodami tych dwóch gizdów czekalimy czidziści lot. No i my sie doczkali. Niydowno Egmont wydoł tōm "Królewsko Kōnno" i cza pedzieć, że naprowdy udało im sie. 

Czech kōmiksiorzy modego i średnigo pokolynio (Kur, Byndyk i Kiełbus) wziyło sie niy za jakosi krótko, fanowsko historka, ino za nowo, pełnometrażowo łopowjyś i... łożywili lygynda jak cza!    

Cołki czos nowe, niyczekane zwroty akcji; durch wtoś kaś sie traci, wtoś kogoś szuko. A kole znanych nōm dobrze Mirmiła, Hegemōna, czy Jagi, pojawiajōm sie tyż nowe bohatyry: chociożby rozchichrano ksiynżniczka Salwa abo tajymniczy, czorny kaptur. Sōm tyz Piynścidar, Egosław abo skōmpy Skōmpmił. Ja! Z takich słowiańskich neologizmów czowiek dopiyro mo ućycha, pra?

Nale ućycha jes tyż skuli tego, że Kajko i Kokosz sōm nazot, a dźiynki tymu jo moga być zaś tam, kaj sie to wszisko zaczyło. Pjyrsze lektury, tyskie łosiedlowe bibliotyki, roztōmajte małe ksingarnie, co to ich już downo niy ma, abo kioski, do kierych lotało sie po ŚWIAT MODYCH. Bo to w tyj gazecie, w łodcinkach, publikowane były nowe kōmiksy z Kajkiym i Kokoszym, Tytusym abo Kleksym.

Lubia sie tak czasym (a nawet i czyńścij) zaś je poczytać. Niy wjym, może kłanio sie sam ta filozoficzno teorio niykōńczōncych sie, wiecznych powrotów? Jakysi mychanizm rytuału? Abo łodwieczno, ludzko poczeba, coby mieć w tym (durch zmjyniajōncym sie życiu), chocioż pora rzecy, co sōm niyzmiynne. Niy-przemijajōm, chocioż wszisko inksze przemijo... 

Utopia? Moża ja. A może to ino yskapiszm wpisany w natura popkultury?

W kożdym razie "Królewsko Kōnno" już jes i mōm nadzieja, że przidzie taki czos, że poczytōm sie jōm razym ze sioszczyńcami. 

Łostatnio starszymu spodoboł sie kōmiks ło małym Indianerze Yakarim. Tōm pjyrszy przeczytalimy my roz-dwa, a że widzioł (z tyłu) łokładki nastympnych czyńści, zarozki zaczōł sie dopōminać, że je tyż chce. A że mie dwa razy godać niy czeba, to już leżōm we szranku i czekajōm, aż mały bydzie mioł w lipcu gyburstag. 

Naja. Ino że Yakari to tako kōmiksowo bojka do blank małych bajtlów. A Kajko i Kokosz majōm trocha wjyncyj dialogów. Beztōż na przigody gizdów z Mirmiłowa mały chyba bydzie jeszcze musioł rok, abo dwa poczkać. 

A póki co siedzymy z Yakarim na Dzikim Zachodzie. Z bizōnami, adlyrami i dzikimi kōniami. I niy ma źle. Bo to przeca western. Gatunek do kierego tyż wracōm, jak ino moga.

Co mie tam tak ciōngnie?

Niy ma wyjścio... Cza bydzie zaś chycić jako kniga Eliadego i poczytać co ło tym micie wiecznego powrotu. 

***

Wersja audio tekstu