Bo cosik musza pokorygować. No niy dowo mi to pokoju. No musza, no... :)

Pisoł żech Wóm niydowno ło knidze SYKRET ŻYCIO, w kieryj idzie sie poczytać bojki, co je łod wiekóm godajóm swoim bajtlóm Hindusy. Link do moij notki mocie tukej, a jo terozki biera sie za tumaczynie.

Bo trocha żech w tamtym wpisie pojechoł po babie, co ta kniga ilustrowała. Że te łobrozki, to sóm takie, choby je małe dziecko malowało, że wola Szancera abo Doré'a, niż jóm itp.

Niby wszysko prowda, ale potym żech sie tak na spokojnie zaczół to stróna po strónie przeglóndać i żech sie w tych malunkach normalnie zakochoł.

Bo zaczół żech paczeć niy na szpotlawe chopki i ich krziwe gymby, ino na wszyskie te kolory, co je ilustratorka (Marianna Jagoda) wykorzystała. Na dytale i łózdóbki. Liście i kwiotuszki malowane bele jak, ale za to jak! :) Z radoscióm. Z pasjóm. Z pokozaniym cołkigo tego bogoctwa, kiere my łod Boga (a Hindusy łod bogów) dostali.

No i trocha przipómino to dokónania naiwnych malyrzy ze Ślónska, kierzy tyż przeca malowali prosto, roz-dwa, ale za to jak! Ciście mi z Grunwaldami Matyjki. Wola Nikisz Sówki, Ociepki, czy Wróbla!

A co do ślónskich wóntków, to po czosie kapnół żech sie tyż, że zamykajónco zbiór bojka ło władcy krokodyli, to w sumie ta sama historio, co nasze, ślónskie bojki ło utopcach. W Indiach za utopce robióm krokodyle!

Tyż sóm zielóne, tyż mogóm co przi wodzie napochać, ale za to pod wodóm majóm swoje kómnaty, zómki, skarby. Tak jak nasze Paterplessy, Rokitki, Magierki i inksze zielóne gizdy.

Ale żech łodkrył, pra? :)