Czytóm sie łostatnio BAŚNIE HINDUSKIE, kiere ukozały sie nakładym wydownictwa Media Rodzina.

Ale co sie je łotworza, spómino mi sie tyn fragmynt z biblijnyj Knigi Nyhymiosza, w kierym godo sie ło źymi, co to Pónbóczek doł jóm naszym łojcóm, coby mieli pożytek ze wszyskich jij łowoców i bogoctw (Ne 9, 36).

I tak sie myśla, że jednym z tych wielgich bogoctw tego świota sóm przeca tyż i bojki. Kożdy kraj, región, mjyjsowoś majóm swoje baśnie, legyndy, pódania. I wszyskie łóne pokazujóm we mniyjszym abo we wjynkszym stopniu kulturowo specyfika danyj źymi. Jyj tradycje, łobyczaje, flora, fauna, kuchnia i tak dalij...

Niy inaczyj jes z bojkami Hindusów, przetumaczónymi bez Elżbieta Walter i zilustrowanymi bez Marianna Jagoda. Mocie sam radźów, braminów, roztómajte bóstwa, dymóny. Sóm sam i pałace ło kierych Wóm sie ani niy śniło i dżungle, do kierych żodyn z nos niy śmioł by wlyź.   

Cuda, pułapki, niyczekane pómoce, niyspódziywane zdrady - zmiynio sie sam to wszysko tak gibko, choby we kalejdoskopie, beztóż i czyto sie je fajniście i czowiek zre jedna bojka za drugóm, i ani sie łobejrzy, a już mo ta kniga skóńczóno. A przeca wcale niy jes to ciyńko publikacjo.

Ytnicznie, ygzotycznie, wcióngajónco - czego chcieć wjyncyj? No może trocha inksze ilustracje byłyby lepsze.

Niy chca tyj Marianny Jagody za bardzo szlechtować, no ale prowda jes tako, że jyj uproszczóne malunki niy bardzo mi sie podobajóm.

Kolory ja! Te sóm fajne. Łoko nimi nacieszysz. Ino te postacie jakiesi takie niybardzo. Choby to małe dziecko malowało.

Niy wjym, może dziynki tymu bajtle bydóm sie bardzij utożsamiać z bohatyrami. Abo same chycóm za farbki i krydki, bo sie pómyslóm: - Jo tyż tak umia namalować!

Jo tam zawdy wolołek takich ilustratorów jak Szancer abo Doré, ale prowda jes tako, że jak żech sie już na ich dzieła napaczoł, to potym żech niy malowoł, bo przeca... jo tak fajnie jak łóni niy umia.

Może Jagoda mo recht, że tako a niy inkszo kónwyncjo wybrała...