Kómisorz Hanusik je nazot. Pora dni tymu ukozoł sie drugi tóm z jego przigodami.

Tym razym kniga mo tytuł (podtytuł) "We tajnyj sużbie ślónskij nacyje", kiery nawiónzuje do słynnyj historie ło Jamesie Bóndzie "We tajnyj sużbie Jyj Królewskij Mości".

Bónd jes ikónóm światowyj popkultury - Hanusik poleku stowo sie takóm ikónóm na Górnym Ślónsku i rzyca mu, coby stoł sie nióm na dobre. Coby doszlusowoł do wszyskich tych downych sowiżdżołów, Eliasza i Pistulki, Antka i Francka, Kaczmarka z radjowyj czelodki, Francika Buły, Masztalskich, czy nawet niyszczynsnego Bercika ze syrialu "Śwjynto wojna".

Niy kożdym z tych bohatyrów idzie sie asić, ale kożdy dowodzi, że i my, Ślónzoki, mómy własno popkultura, a kómisorz Hanusik jes jij nojnowszym, a może i nojciekawszym herosym.

Wymyślił ta postać Marcin Melón i musza Wóm pedzieć, że tyn chop mo gowa (tak jak gowa mioł spómniany sam Kaczmarek, ło kierym Józef Pónitycki napisoł w 1955 roku kultowo dló mje kniga "Kaczmarek mo gowa").

Knigi ło Hanusiku tyż już sie robióm u nos kultowe. Ło pjyrszyj było trocha na Bojkoblogu tukej, a dzisioj czos na drugo. Tak samo udano jak debiut. W tym samym, pofyrtanym stylu, w kierym kryminał łónczy sie z kómedyjóm, a pedziane na nowo ślónskie bojki ło utopcach, skarbnikach i inkszych stworoczkach, idyalnie współgrajóm z tym, co terozki wyrobio sie w regiónie (problymy na grubach; politykiery, co to za nic majóm ślónsko tóżsamoś; Ślónzoki, co same swoje tradycje smolóm).

Jes sam na przikłod tako scyna, w kieryj bajtle trefiły nad rzykóm utopca, ale myślóm, że to ufochopek z Marsa. Bo przeca zielóny, niy. Ło zielónych utopcach niy słyszeli. Bo nasz folklor sie traci. Bo żodyn im łó nich bojek niy godo. Zresztóm, co byda daleko paczoł. To samo móm w dóma...

Jak bóła Barbórka, sześcioletnio sioszczynica myślała, że to śwjynto... Brawurki - jednyj z Atómówek. Atómówki zno z Cartoon Network. Ło Barbórce kryskówek tam niy ma...
 
Bezto fajniście, że Melón pisze te Hanusiki, uwspółcześnio to, co nóm łostało po ómach i ółpach, a przi łokazji dociepuje nastympne rzecy, z tym cudnym, specyficznym, ślónskim humorym, w kierym normóm jes, że planeta Mars je z cerwónego wónglo, a do nadlatujóncego za II wojny światowyj Messerschmitta szczylo sie z katowickij wieży spadochrónowyj ze szlojdra :)

"We tajnyj sużbie ślónskij nacyje" kóńczy sie tyż wielgóm ucztóm, choby w jakim kómiksie ło Asteriksie, ale jo móm nadziejo, że Melón na tym niy sztopnie. Że bydzie jeszcze tóm czeci, czworty, pjónty, a może i nastympne. A kożdy z nich napisany tym pjyknym, przebogatym ślónskim jynzykiym, kierym poza Melónym mało wto tak szkryflać umi.

Ale może dziynki lekturze jego knig sie go porzóndnie nauczymy? Tego nóm cza.

Kómisorzu Hanusik. Heimat wos poczebuje! :)

***

Kniga ukozała sie we wydownictwie Silesia Progress. Link dó nich mocie sam