,,Ma się również wrażenie, że wymachujemy krzyżem, jeśli nie jako bronią (choć tak też się zdarza), to jako flagą, by dać sygnał do kolejnego rozruchu, by pójść z agonalnym odwetem na wroga. Jedyne, o czym się myśli, to to, że jest on narzędziem stworzonym po to, aby dać się ukrzyżować. Nie dostrzega się, że ten baranek wyposażony do walki, do dominowania, daleki jest od tego, aby gładzić zło; jeszcze bardziej je potęguje. Może nadszedł moment, gdy chrześcijanie muszą znaleźć odwagę, by powrócić do łagodności, zrozumienia, pobłażliwości, radości, cichego daru, skromności, solidarności ze słabymi. Baranek „agresywny" otrząsa z siebie grzech świata, ale go nie gładzi" (Alessandro Prozato ,,Będziecie moimi świadkami...")

Dziś przez przypadek (lub zdecydowanie nie) natrafiłam na ten fragment. Czyż nie jest czasem tak że teraz w Polsce za dużo się wymachuje krzyżem. Może niektórzy mają na celu obronę wiary... ale jeżeli przekracza się granicę i zamiast obrony wychodzą przepychanki słowne miedzy jednym biskupem a drugim... wtedy wiara nie jest głoszona.