Człowiek gdy pragnie więcej nie zadawala go powieszchowność. Czegoś mi brakuje. Nie chcę z ciekawością czekać na następny odcinek serialu lub śmiać się z mało śmiesznych żartów polskich kabaretów. Nie wystarczy mi to co miałam przedtem. Nie chce ciągle to samo czuć - tą niepewność i niedosyt szczęścia. Pragnienie które ciągle chodzi po głowie nie jest czymś co można ująć w ręce i przeliczyć na pieniądze lub liczbę rzeczy które posiadam. Szczęścia którego pragnę nikt nie zobaczy. Jak mało jest słów by określić tą radość którą czuje się gdy widzę zwycięstwo w walce o to szczęście. Choć jestem ciągle tak samo nie poradna i samotna to coś jednak się zmienia. Jakbym pokonywała te małe problemy i była bliżej tego czegoś. Pozbywając się każdego dnia jakiejś części która przeszkadza. Odkrywam że życie nie jest tak jednoznaczne jak wyglada w telewizji. Trzeba wiele odkryć uczuć zależności i motywów by być pewnym. Gdy człowiek zapragnie mieć ten spokój - szczęście - radość. Wtedy droga dopiero się zacznie. Trzeba być przedewszystkim uczciwym w tej drodze nie oszukiwać. Nie zmieniać zasad już ustalonych... Moje życie jest tak sam wyjątkowe jak wasze takie same mam problemy i nie mam odpowiedzi na te same pytania. Ale ciałem nie da się ogarnąć tych odpowiedzi czasami pozostaje nam tylko wiara że tak musiało być.